Een open maakproces – Alexander Schreuder

Het doel van dit onderzoek is te komen tot het formuleren van een persoonlijke en overdraagbare dramaturgische methodiek van wat we een ‘open proces’ van theater-maken kunnen noemen. Door middel van een ‘auto-etnografisch’ opgezette benadering van mijn eigen werk en ‘mijn eigen’ werkomgeving kan deze methodiek concreet worden gemaakt. Ik hoop daarmee voor mijzelf meer structuur in deze dramaturgische werkwijze te brengen, maar vooral ook om het werken in een ‘open setting’ overdraagbaar te maken voor onderwijs. Een open maakproces wordt gekenmerkt door een ‘open dramaturgie’, wat zoveel inhoudt als: tijdens het creëren van de voorstelling wordt zo min mogelijk uitgegaan van al te vastgelegde, vooraf uitgezette lijnen (zowel vormelijk als inhoudelijk). Het parcours ligt niet vast. Het is in beginsel een kwestie van attitude: waar in een meer conventioneel maakproces het juist positief is om het parcours van het allereerste begin tot aan première zo veel mogelijk te zekeren, daar is het in een ‘open maakproces’ een bewuste keuze om ‘van moment tot moment’ te werken en daarmee een (weloverwogen) risico te nemen. Artistieke pogingen doen om zo veel mogelijk ruimte te maken voor het nieuwe, het onverwachte, het verrassende betekent niet dat er helemaal geen houvast nodig is. Integendeel. Ik ben van mening dat er ook in een open maakproces bepaalde principes gelden (wetmatigheden in een zeer losse betekenis van het woord) of kunnen gelden. De focus in het onderzoek ligt op een aantal middelen of ‘bouwstenen’ die het open maakproces bepalen.